آیا برنامه های پیام رسان خصوصی مکان بعدی برای اطلاعات غلط است؟

موقعیت شما چیست؟ آیا نگران هستید؟

کوین راستش را بخواهید ، واقعاً نه؟

بدیهی است که امنیت نئو نازی ها ، شبه نظامیان راست افراطی و سایر گروه های خطرناک در حال یافتن راه هایی برای برقراری ارتباط و سازماندهی نیستند و این روشها به طور فزاینده ای شامل رمزگذاری از انتها به انتها هستند. ما شاهد این اتفاق برای سالهای آینده هستیم تمام راه برگشت برای داعش و قطعاً اوضاع را برای مسئولان اجرای قانون و مبارزه با تروریسم دشوار می کند.

در عین حال ، یک مزیت واقعی برای حذف این افراط گرایان از سیستم عامل های جمعی وجود دارد ، جایی که آنها می توانند هواداران جدیدی پیدا کنند و با استفاده از مکانیک پخش این سیستم عامل ها پیام های خود را به میلیون ها افراط گرای بالقوه منتقل کنند.

طرز فکر من در مورد آن نوعی مدل اپیدمیولوژیک است. اگر کسی بیمار است و در معرض خطر ابتلا به دیگران است ، در حالت ایده آل می خواهید او را از جمعیت عمومی خارج کرده و قرنطینه کنید ، حتی اگر این به معنای قرار دادن او در مکانی مانند بیمارستان باشد که تعداد زیادی بیمار دیگر در آنجا وجود دارد.

این استعاره بسیار بدی است ، اما می دانید منظور من چیست. ما می دانیم که وقتی آنها در سیستم عامل های بزرگ و گسترده مانند فیس بوک ، توییتر و یوتیوب هستند ، افراط گرایان فقط با یکدیگر صحبت نمی کنند. آنها استخدام می کنند. آنها به گروههای کاملاً غیر مرتبط پیوستند و سعی می کنند تئوری های توطئه را در آنجا بکارند. از برخی جهات ، ترجیح می دهم 1000 نئونازی سخت گیر با هم در یک برنامه چت رمزگذاری شده کارهای بد انجام دهند تا اینکه در 1000 گروه مختلف محلی Dogspotting یا هر چیز دیگری نفوذ کنم.

برایان می بینم با این کجا می روی!

وقتی فیس بوک یا توییتر را باز می کنید ، اولین چیزی که می بینید تاریخچه شماست ، یک فید مشترک که شامل پست های دوستانتان است. اما اگر دوستانتان دوباره آنها را به اشتراک بگذارند یا آنها را دوست دارند ، می توانید پست های غریبه ها را نیز ببینید.

وقتی سیگنال یا تلگرام را باز می کنید ، لیستی از مکالمات خود را با افراد یا گروه های مختلف مشاهده می کنید. برای دریافت پیام از شخصی که نمی شناسید ، باید شماره تلفن شما را بشناسد تا با شما تماس بگیرد.

بنابراین برای تکمیل قیاس ما ، فیس بوک و توییتر اساساً میلیاردها نفر هستند که در تعداد زیادی مخاطب جمع شده اند. برنامه های پیام رمزگذاری شده مانند Signal و Telegram مانند ساختمانهای بزرگی هستند که میلیون ها نفر در آن زندگی می کنند ، اما همه در یک اتاق خصوصی زندگی می کنند. افراد برای ارسال پیام باید درهای یکدیگر را بزنند ، بنابراین انتشار اطلاعات نادرست تلاش بیشتری می کند. در مقابل ، در فیس بوک و توییتر ، برخی از اطلاعات نادرست می توانند در عرض چند ثانیه ویروسی شوند زیرا افراد در آن مخاطبان می توانند آنچه دیگران فریاد می زنند را بشنوند.