اسکیت بوردهای ژاپنی با احتیاط از سایه بیرون می آیند

توکیو – دایسوکه هایاکاوا مربی تیم اسکیت بورد المپیک ژاپن است که با حضور در بازی های المپیک تابستانی توکیو احتمالاً بر این ورزش مسلط خواهد بود. اما این بدان معنا نیست که او جرات کند اسکیت بورد خود را در پیاده رو شهری ترک کند.

او ممکن است در ژاپن شورشی باشد اما آدابی دارد.

وی گفت: اسکیت بورد به یکی از ورزشهای المپیک تبدیل شده است ، اما تصویر اسکیت بورد در ژاپن این است که این فعالیت برای کودکان سرکش است.

از آنجا که شب گذشته در یک روز گرم تابستانی سقوط کرد ، هایاکاوا 45 ساله هیئت خود را در منحنی مچ دست خود حمل می کرد. او خانه خود را در مرکز توکیو ترک کرد و با مترو به ایستگاه Kanegafuchi رفت ، نیم ساعت با قطار در شمال مرکز شهر و تا رودخانه سومیدا 15 دقیقه طول کشید.

خیابان ها و پیاده روها بیشتر خالی بودند. با این حال اسکیت بورد او هنوز زمین را لمس نکرده است.

“چیزی که من را نگران کرده این است که بعد از المپیک ، اگر بیش از حد محبوب شود ، می توانند اسکیت بورد را در خیابان ها بیشتر محدود کنند.”

یوشیرو هیگی ، عکاس ، 54 ساله

فقط وقتی او به یک مسیر بتونی گسترده و تنها در نزدیکی رودخانه ، زیر یک راهروی خشمگین بزرگراه نزدیک اردوگاه بی خانمان ها رسید ، هایاکاوا تخته را روی چرخهای خود قرار داد.

همانطور که به تنهایی اسکیت بازی می کرد ، تعدادی روغن و تلنگر تمرین کرد ، بیشتر وقتی چرخش تخته در زیر او می پرید ، مثل ترفندهایی که ورزشکاران المپیکی تابستان سال آینده برای میلیون ها نفر انجام می دهند.

در آن طرف رودخانه یک پارک نگهداری شده وجود داشت ، یک هکتار چمن سبز که درهم پیچیده پیاده روهای صاف حک شده بود. حاشیه های درخشان و مجموعه ای از پله های بتونی بود که با نرده های فولادی پوشانده شده بودند. نیمکت هایی بود که مردم می نشستند.

این یک زمین بازی ایده آل برای اسکیت بورد ها خواهد بود. اما این یک شوخی بود ، یک سراب. هایاکاوا جرات نمی کند.

با شانه خالی گفت: “من نمی توانم آنجا اسکیت بازی کنم.” “این باعث آزار مردم خواهد شد.”

ژاپن به قوانین سختگیرانه و نانوشته مقایسه پایبند است. این یک فرهنگ ادب و ذخیره عمومی است – یک کشور نظم ، جایی که مردم در مترو صف می کشند ، جایی که به ندرت در مکان های عمومی غذا می خورند یا می نوشند ، جایی که زباله ها و دیوار نویسی ها عملا وجود ندارد.

کرامت از اختلاط ناشی می شود ، نه برجسته بودن. این توضیح دهنده ازدحام کارگران اداری در پیراهن های سفید و علائم حمل و نقل عمومی است که با رعایت ادب به کسانی که هدفون دارند باید موسیقی را در دست بگیرند تا ضرب و شتم طبل خفه شده سکوت مسافر دیگری را بر هم نزند. کارت ویزیت ها به نشانه فروتنی با هر دو دست مبادله می شود. خداحافظی ساده به رقص رکوع و تکان دادن سر به تمرین لطف فروتن تبدیل می شود.

اسکیت بورد هیچ کدام از این موارد نیست. مخرب ، پر سر و صدا ، کثیف است. این دلیل اصلی است که او برای دهه ها به سایه های پراکنده جامعه ژاپن رانده شده است – بسیار پنهان تر و بی اعتمادتر از هرجای دیگر در جهان.

شیمون ایوواواوا ، 20 ساله ، گفت: “هیچ کس برای حمل و نقل در اینجا از اسکیت بورد استفاده نمی کند – شما نمی توانید”. شناخته شده است که وی به هر حال با این کار از هنجارهای فرهنگی و مقررات محلی اجتناب می کند ، اما معمولاً فقط در شب های تاریک. “اگر در خیابان اسکیت سواری می کنید ، به این معنی است که در مکان بدی هستید. این تصویر بدی است. “

این برداشت ها می تواند عواقبی داشته باشد. روز یکشنبه تابستان گذشته ، ایوازاوا گفت ، او اسکیت بورد خود را از طریق ایستگاه توکیو حمل می کرد که یک مأمور امنیتی او را متوقف کرد و خواست که داخل کوله پشتی او را ببیند. او و سایر اسکیت برد گفتند که این به طور منظم اتفاق می افتد.

اما این بار در بسته Iwazawa یک تیغه وجود داشت که برای برش نوار ، ورق های چسبناک مانند کاغذ سنباده ، اسکیت بوردی که روی عرشه آنها قرار داده شده بود تا پاهای خود را روی تخته فشار دهد ، استفاده شد. ایوازاوا گفت ، تیغه به عنوان سلاح توقیف شد و از آن فیلمبرداری ، مهر و موم شد و برای چندین ساعت در دست داشت.

“در نسل من ، جوانان در حومه یا وارد باندهای موتورسیکلت یا اسکیت بورد شدند. اسکیت بورد کاری بود که مجرمان جوان انجام می دادند. “

هاروشی ، هنرمند ، 41 ساله

برخی از اسکیت بازان برای جلوگیری از محکومیت عمومی ، تخته های خود را در کیسه ها پنهان می کنند. آنها می گویند که عادت کرده اند توسط افراد مسن ، به ویژه نگهبانان مجازات شوند. گاهی اوقات آنها را “یانکی” می نامند ، توهین به آنچه که به عنوان یک رفتار ناپسند تلقی می شود.

نینو موسکاردی ، مدیر تیم اسکیت بورد نایک در ژاپن گفت: “این مبارزه اسکیت برد است.” او در استریمر قهوه ، فروشگاهی با موضوع اسکیت بورد Shibuya ، در زیر اسکیت بورد هایی که به عنوان آثار هنری سفارش داده شده بودند ، نشسته بود. “مردم فریاد می زنند:” شما باید این کار را در پارک های اسکیت انجام دهید! “و این یک سو mis تفاهم کامل از اسکیت بورد است. “

مدتی است که این موضوع در ایالات متحده وجود دارد. اسکیت بورد زمانی بخشی از ضد فرهنگ بود ، پناهگاهی برای کودکان نامناسب ، با حمایت موسیقی متن پانک و رپ. پارک های اسکیت ، معمولاً دور از چشم ، برای ادامه هرج و مرج در خیابان ها ساخته شده اند.

در طول دهه ها ، مانند بسیاری دیگر از جنبش های ضد استبدادی ، اسکیت بورد به جریان جمعی نشت کرده است. اسکیت بورد – یک نوع وسیله حمل و نقل ، یک ابزار هنری ، یک توتم چالش – اکنون در پیاده روها ، میادین و خیابان های آمریکا سر می خورد. امروزه ، سبک اسکیت بورد ، مد و فرهنگ چراغ راه توده هایی شده است که به دنبال یک شورش حساب شده هستند.

این صادرات آمریکایی در سراسر جهان مانند فیلم های لوی و هالیوود ، به مکان هایی مانند ژاپن بازتاب یافت. از طریق پست ، در فیلم های VHS و مجلات اسکیت بورد فرسوده به دست دوم رسید. او به مسابقات و تظاهراتهایی می آمد که نوجوان تونی هاوک را دوست داشت و نشان می داد که چگونه این کار را انجام دهد.

چند دهه بعد ، خیابان های شلوغ توکیو پر از پیر و پیراهن Thrasher و کفش های Vans از پیر و جوان پر شده است. فروشگاه های اسکیت و تعداد فزاینده ای از پارک های اسکیت وجود دارد.

“قبل از اینترنت ، ما باید منتظر بمانیم تا همه فیلم ها بیرون بیایند و مجلات ارسال شوند. این بدان معنی است که ما نمی توانیم با اسکیت بورد – ترفندها و مد روز همراه شویم. با اینترنت ، فاصله زمانی کاهش یافته است. “

ماسافومی کایتانی ، نویسنده و سردبیر مجله ، 44

یک چیز این نیست: یک اسکیت بورد واقعی در خیابان ها و پیاده روها.

موسكاردی گفت: “شما تصور می كنید كه هرچه اسكیت بورد در ژاپن بزرگتر باشد ، از استقبال و محدودیت بیشتری برخوردار خواهد شد.” “اما در واقع برعکس است.”

علائم ممنوعیت آن در همه جا وجود دارد. بخشی از این دلیل عملی است: خیابان ها و پیاده روهای توکیو مملو از جمعیت است. اما دوچرخه ها مورد استقبال قرار می گیرند ، آنها اغلب در حال عبور از عابر پیاده هستند. تفاوت اصلی در بی صدا بودن دوچرخه است. اسکیت بورد خرد می کند و می زند. اسکیت بورد خیابانی “meiwaku-koui” در نظر گرفته می شود – رفتاری آزار دهنده.

و اما اکنون سپاهی متشکل از جوانان ژاپنی ، زن و مرد ، پسر و دختر آمده است که احتمالاً در تابستان امسال در اولین مسابقات اسکیت بورد المپیک مدال بیشتری از هر کشور دیگری کسب خواهند کرد. آنها فقط با استعداد ورزشی خود گستاخ هستند.

دو رویداد جداگانه وجود خواهد داشت: یک “خیابان” با مجموعه ای از ریل ها ، پله ها و سایر موانع مشابه شهر برای اجرای ترفندها ، و “پارک” که عمدتا یک دسته صاف از تپه ها و بانک ها است که به شنای خالی استخر منتهی می شود. در کالیفرنیا سبک اسکیت بوردی مانند گشت و گذار به وجود می آورد.

در حال حاضر سوارکاران ژاپنی مانند Yuto Horigome ، Aori Nishimura و گروهی از دختران ستاره های زنجیره مسابقه جهانی و قهرمانان در حال ظهور برای بسیاری در ژاپن هستند. اکنون موفقیت مورد انتظار آنها در المپیک ، اسکیت بورد را به سمت جریان انبوه سوق می دهد. این باعث می شود این ورزش در اینجا شناختی داشته باشد که هرگز نداشته و شاید هرگز نخواسته باشد.

“اسکیت بورد بسیار بزرگتر از آن است که انتظار داشتم. وقتی بچه بودم فکر می کردم فقط اسکیت بورد است. اما اکنون مد شده است. حالا المپیک است. “

آکیو هما ، صاحب یک فروشگاه اسکیت ، 52 ساله

پارک های اسکیت مخصوصاً در حومه شهرها و شهرهای کوچکتر در حال ساخت است. والدین فرزندان خود را در کلاس های اسکیت بورد ثبت نام می کنند. آنها مربی استخدام می کنند. اسکیت پارک به پسر عموی یک سالن ورزشی کوهنوردی تبدیل شده است – محدود و مورد تأیید والدین.

این پیله ها درست در زمان حضور در المپیک برخی از بهترین ورزشکاران جهان را به دنیا می آورند.

انتظارات زیاد است. هایاکاوا انتظار دارد ژاپن حداقل 12 مدال این ورزش را از جمله تعدادی طلا در اختیار داشته باشد.

این زمان مطمئناً برای هایاکاوا و دیگر نسل های قدیمی ، مشکلات فزاینده ای که عمیقاً مربوط به فرهنگ اسکیت بورد در ژاپن است ، یک زمان عجیب اما هیجان انگیز خواهد بود.

هایاکاوا گفت: “برای دوستان قدیمی من ، ما می خواهیم نشان دهیم که آنچه انجام داده ایم اشتباه نبوده است.” “برای تازه واردانی که برای بازیهای المپیک روی اسکیت بورد می آیند ، توضیح می دهم که فرهنگ ما عالی است. ما به همین دلیل آنها رقابت می کنند. “

خورشید سرخ حدود یک ساعت زیر این گذرگاه ، افقی دوردست که تازه شروع به درخشیدن کرده بود را در برگرفته بود ، هایاکاوا از عرق درخشید. او اسکیت برد خود را به دستان خود انداخت و تا ایستگاه عقب نشینی کرد. وی سپس با چرخهای مخصوص خود زیر بغل ، قطار بعدی را به خانه سوار شد.

هایاکاوا گفت: “مردم به تدریج اسکیت بورد را به عنوان یک ورزش درک می کنند.” “اما بیشتر مردم درک نخواهند کرد که کشور ضد فرهنگ اسکیت بورد واقعی است.”

کانتارو سوزوکی در تهیه گزارش همکاری داشت.