“اینجا شلیک کنید”: در استادیوم داجر خطوط برای واکسن است نه آبجو.

یک فعال حقوق مدنی یک بار لس آنجلس را “بهشت ناقص” خواند.

این جمله مناسبی بود که روز گذشته صحنه استادیوم داجر را خلاصه می کرد: یک کار ناقص و امیدوار کننده در حال انجام ، احاطه شده توسط تپه های پوشیده از درختان نخل در آفتاب 72 درجه در اواخر ژانویه ، که تصاویر بیشتری از واکسن ویروس کرونا را در افراد قرار می دهد اسلحه برای چند ساعت تقریباً از همه سایتهای دیگر برای کل روز.

دریایی از ماشینها که ساعتها در پارکینگ استادیوم منتظر بودند هنوز منتظر بودند. همه دونده ها – کارگرانی که برای پر کردن خنک کننده های خالی از واکسن بین خطوط بیکار می دویدند – مشغول دویدن بودند.

مرد 49 ساله ای با ماسک موهایش را برید و از یک پرستار پرسید: “آیا به واکسن بیشتری احتیاج دارید؟” “من میگیرمش.”

نام وی اریک گارستتی بود و شغل روزمره وی شهردار لس آنجلس بود ، اما از زمان باز شدن محل واکسیناسیون در 15 ژانویه در خط مقدم ورزشگاه مشغول به کار بود. او می گوید ، این به او کمک می کند مشکلات را بهتر درک کند و مشکلات لجستیکی را برطرف کند.

در چند هفته گذشته ، شهردار و سایر مقامات محلی و ایالتی تحت کنترل جدی ویروس و شیوع واکسیناسیون قرار گرفته اند. پیام های مخلوط منجر به سردرگمی گسترده شد.

اما برای همه تصادفات ، میزان واکسیناسیون لس آنجلس نسبت به سایر شهرهای بزرگ و شهرستانها بیشتر است – 83 درصد از دوزهای دریافتی شهر ، در حالی که در نیویورک 74 درصد است. 52 درصد در شهرستان Bexar ، که شامل سان آنتونیو است. و 58 درصد از دوزهای سفارش شده در شهرستان Maricopa ، شامل ققنوس است.

یک روز در استادیوم داجر ، چالش بزرگی پیش رو بود و تدارکات خیره کننده ارائه دوزهای ناپایدار هزاران نفری در یک فضای گسترده ، هرگز برای کمک به مقابله با بحران بهداشت عمومی نبودند.

آقای گارستتی گفت: “چیزی كه ناگهان در اینجا نبوده است – و تصمیم به ساخت آن كمتر از دو هفته پیش گرفته شده است.” “ما ماشین را با سرعت 60 مایل در ساعت رانندگی می کنیم در حالی که ماشین را می سازیم.”