تام مور که با پیاده روی های خیرخواهانه انگلیس را ویران کرد ، در سن 100 سالگی درگذشت

اما وی افزود: “به خاطر ندارم كه در آن زمان اصلا ترسیده باشم.”

آقای مور پس از جنگ به خانه بازگشت و زندگی راحتی را به عنوان مدیر یک شرکت خاص ایجاد کرد. او تا اواخر دهه 1990 با انرژی باقی ماند ، چمن زنی را انجام داد ، گلخانه ای را حفظ کرد و اتومبیل خود را رانندگی کرد. اما دو سال پیش ، او به آشپزخانه خود افتاد ، ران و دنده خود را شکست و ریه های خود را سوراخ کرد.

بستری شدن در بیمارستان بستری ماندگار برای پزشکان و پرستاران سرویس بهداشت ملی به جا گذاشت. از آنجا که خدمات بهار گذشته با هجوم بیماران ویروسی کرونا دست و پنجه نرم می کرد ، جمع آوری پول برای کارکنان مربوطه دلیل شایسته ای به نظر می رسید.

آقای مور گفت: “هرگز بعد از 100 سال كه كار خود را شروع كردیم ، هرگز انتظار جمع آوری این مبلغ را نداشتیم.”

بخشی از پول جمع شده توسط وی برای ایجاد امکانات درمانی برای رفع فشار از پزشکان و پرستاران بعد از کار آنها در درمان بیماران مبتلا به کوید استفاده می شود. آقای مور گفت که جمع آوری کمک مالی را راهی برای کمک به کارمندان بهداشت می داند و یادآوری می کند که انگلیس در طول جنگ از آن حمایت کرده است.

آقای مور گفت: “در آن زمان ، افراد هم سن و سال من ، در خط مقدم می جنگیدیم و عموم مردم پشت سر ما بودند.” “در این مورد ، پزشکان و پرستاران و همچنین همه پرستاران در صف مقدم هستند. به نسل من بستگی دارد که از آنها حمایت کند ، همانگونه که از ما حمایت شد. “

حتی پس از 100 سالگی ، آقای مور احساس ماجراجویی خود را از دست نداده بود. وی علاوه بر باربادوس ابراز تمایل کرد که به هند بازگردد.

وی گفت: “این کاری است که من دوست دارم انجام دهم ، اما در سن 100 سالگی ، شما محدودیت زمانی خاصی دارید.”