جلسه توجیهی شما در روز جمعه – نیویورک تایمز

تصور شما از آینده افغانستان در طول یک سال چگونه تغییر کرده است؟

من در اوایل سال 2003 در افغانستان بودم و در آن روزها عملاً هیچ شورشی وجود نداشت. این خوش بینی بسیار ملایم در مورد مسیر کشور وجود داشت – برابری جنسیتی ، حقوق دختران و زنان ، فرصت مشارکت مردم در یک فرایند سیاسی باز و نماینده.

در طول سالها ، ما انتظارات خود را تعدیل کرده ایم و با گذشت زمان انتظار داریم که این یک رویا است ، اما حداقل چیزی که می توانیم به آن امیدوار باشیم یک نوع دموکراسی به خطر افتاده ، با فساد و انواع مسائل است. طی 20 سال گذشته پیشرفت های زیادی در افغانستان صورت گرفته است و این به من امید می دهد. و البته ، در چند سال گذشته ، این امیدها از بین رفته است. و در چند روز گذشته ، آنها کاملاً خرد شده اند.

مردم برای درک بهتر افغانستان و افغانها در حال حاضر چه چیزی باید بخوانند؟

آنها باید کتاب های درسی تاریخ بخوانند. آنها باید توسط افرادی خوانده شوند که واقعاً افغانستان را می شناسند و آن را به خوبی می شناسند. بسیاری از مردم به کتابهای من تکیه کرده اند تا تصور کنند که افغانستان چیست و این خوب است ، اما من هرگز قصد نداشتم که کتاب هایم نماینده زندگی افغانستان باشد. امیدوارم مردم بسیار عمیق تر از آن کاوش کنند و کتابهای درسی تاریخ بخوانند و در این مورد بیشتر درباره افغانستان بیاموزند.

اما تقاضا برای کتاب های شما افزایش یافته است. آیا چیزی وجود دارد که می خواهید مردم بدانند چه کسی برای اولین بار یکی از آنها را مصرف می کند؟

اینها داستان است. این دیدگاه کسی است که در تبعید زندگی می کند ، اساساً از سال 1980. من همیشه بسیار مراقب بوده ام تا مطمئن شوم مردم مرا با برخی سفیر یا نماینده افغانستان در افغانستان اشتباه نمی گیرند. مدتهاست آنجا زندگی نکرده ام.

اما من یک چشم انداز دارم و یک وابستگی عمیق و یک ارتباط عاطفی عمیق با مردم آنجا ، با سرزمین ، با فرهنگ ، با تاریخ و میراث دارم. امیدوارم کتاب هایم اندکی از آنچه افغانستان است ، فراتر از خطوط داستانی معمول ، ارائه دهد.