دو مقام آمریکایی در تلاش هستند تا سفر غیرمجاز خود به کابل را توضیح دهند

واشنگتن – نمایندگان ست مولتون ، دموکرات از ماساچوست و پیتر مایر ، جمهوری خواه اهل میشیگان ، واشنگتن را مات و مبهوت کردند ، هنگامی که آنها روز سه شنبه مخفیانه به کابل در یک ماموریت غیرمجاز به کابل رفتند تا شاهد تخلیه آمریکایی ها و افغان ها باشند.

نمایندگان – جانبازان جنگ عراق که از منتقدان شدید خروج دولت بایدن به شمار می روند – با یک پرواز تجاری به امارات متحده عربی رفته و در آنجا سوار هواپیمای نظامی به مقصد پایتخت افغانستان شدند. آنها با مقامات وزارت خارجه ، فرماندهان و سربازان آمریکایی در محل صحبت کردند و جمعیت زیادی از افغان ها را در بیرون دروازه فرودگاه بین المللی حامد کرزی دیدند.

این سفر غیرمجاز باعث عصبانیت مقامات اداری شد که قبلاً از انتقاد صریح قانونگذاران خشمگین شده بودند و باعث انتقادات دو حزبی از نانسی پلوسی از کالیفرنیا و کوین مک کارتی از کالیفرنیا ، رهبر جمهوریخواهان شدند. جان اف کربی ، سخنگوی پنتاگون ، گفت که این سفر “قطعاً از آنچه ما در آن روز برنامه ریزی کرده بودیم زمان می برد.”

آقای مولتون و مایجر در مصاحبه ای از تصمیم خود برای سفر در شرایطی خطرناک و غیرقابل پیش بینی دفاع کردند و گفتند که با بینش های مهمی از آنجا خارج شده اند.

آنها گفتند که سفر آنها نظر خود را در مورد مهلت 31 ماه اوت بایدن برای خروج کامل تغییر داده است ، که قبلا از دولت خواسته بودند که آن را تمدید کند. با توجه به اینکه احتمال کمی وجود دارد که همه آمریکایی ها و متحدان افغان در دو هفته آینده تخلیه شوند ، آنها گفتند خروج سریع تنها راه برای ایالات متحده است تا اطمینان حاصل کند که طالبان برای تأمین سرانجام افراد رها شده همکاری خواهند کرد.

آقای مولتون و مایجر روز چهارشنبه در مورد آنچه در کابل دیدند با نیویورک تایمز صحبت کردند. این مصاحبه از نظر طول و وضوح ویرایش شده است.

برای شروع ، شما دو نفر چگونه به این سفر رفتید؟

آقای مایر: با بدتر شدن اوضاع در افغانستان بسیار سریعتر از آنچه بسیاری از ما انتظار داشتیم ، متوجه شدیم که ماجرای کامل را از دولت دریافت نخواهیم کرد. بسیاری از اطلاعاتی که از آنها دریافت می کنیم منسوخ ، نادرست یا غیر مرتبط هستند.

من و ست صحبت کردیم و متوجه شدیم که من نمی دانم چه کار دیگری می توانیم بکنیم ، اما سعی می کنیم برای درک و کمک به ارتباط به آنجا برسیم ، به ویژه برای بسیاری از همکاران ما که برای بیرون آوردن شهروندان آمریکایی تلاش می کنند.

در اولین تماس ما پس از سقوط کابل ، به صراحت ، هنگامی که یکی از جلسات ارشد اطلاعاتی حتی نتوانست به ما بگوید – با ادعای طبقه بندی شده – که رئیس جمهور کجا بود [Ashraf] غنی زمانی بود که ساعت ها در رسانه های محلی و بین المللی به طور گسترده گزارش شد. برای من ، این نقطه عطفی بود که آنها از هر استدلالی برای جلوگیری از درک خطوط اصلی درگیری استفاده می کردند.

شما می گویید سعی کرده اید اغتشاشات مردم روی زمین را به حداقل برسانید. اما آیا واقعاً فکر می کنید که ظاهر غیرمنتظره دو تن از اعضای کنگره در یک زمان خطرناک در کابل ، منابع را از ماموریت منحرف نکرد؟

آقای مایر: ما برنامه ریزی کرده بودیم که از هیچ واحد دولتی نیازی به حمایت نداشته باشیم.

ما امیدوار بودیم – و موفق شدیم – در یک گفتگوی کوتاه با تعدادی از رهبران در محل ، اما ما همچنین می خواستیم با افرادی که در پست های مدیریتی برتر نیستند صحبت کنیم تا این حقیقت را دریافت کنیم.

آقای مولتون: در واقع ، ما از مردم بخاطر اینکه به طور غیرمنتظره ظاهر شدیم عذرخواهی کردیم و چند نفر گفتند: “این بسیار عالی است زیرا ما مجبور نبودیم برای آماده سازی آن کاری انجام دهیم.”

ما گفتیم: “ما نمی خواهیم هیچ یک از منابع شما را از شما بگیریم.” بنابراین ما استخدام شدیم تا مردم را به دروازه ببریم و به هر دوی ما گفتند کاری نمی کنند چون کارشان شب است. بنابراین ما این کار را در طول روز انجام می دادیم و شب ها در دفتر مرکزی در دفتر مرکزی می نشستیم تا بار نباشد.

در نهایت ، من فکر می کنم تأثیر بازدید ما از عملیات فعلی در مقایسه با تأثیر این دیدار کم رنگ می شود.

آنچه را که برای اولین بار در فرودگاه دیدید به من معرفی کنیدبه

آقای مایر: فکر می کنم حدود 20000 نفر یک یا دو روز قبل از رسیدن ما منتظر پرواز بودند. زمانی که ما آنجا بودیم ، نیروی هوایی و دیگر پرسنل روی زمین این افراد را به گونه ای کارآمد به مکان های نمایش متوسط ​​منتقل کردند که برخی افراد آنجا بودند ، اما این به هیچ وجه حجم زیادی در انتظار پروازها نبود. او احتمالاً در صدها نفر بود.

آقای مولتون: این یکی از پیچیده ترین عملیات های ارتش آمریکا در چند دهه گذشته است. این بسیار بد است زیرا دولت چندین ماه به توصیه ما عمل نکرد و تخلیه را زودتر آغاز کرد. اما در چند روز ، تفنگداران دریایی و سربازان در کابل این وضعیت را از هرج و مرج کامل به یک تخلیه سازمان یافته تبدیل کرده اند – یا حداقل به همان اندازه مرتب و منظم که در این محیط واقعاً دیوانه وار انتظار دارید.

چه نتایجی را می خواهید با همکاران خود در کنگره و عموم مردم به اشتراک بگذارید؟

آقای مولتون: تقریباً همه جانبازان کنگره خواهان تمدید مهلت 31 آگوست هستند ، از جمله ما ، و نظر ما در محل تغییر کرده است زیرا تخلیه را دیر آغاز کردیم. به هیچ وجه نمی توانیم همه را بیرون بیاوریم ، حتی تا 11 سپتامبر. پس ما باید با طالبان پس از خروج رابطه کاری داشته باشیم. و تنها راه دستیابی به این هدف خروج تا 31 آگوست است.

آقای مایر: بسیار عجیب و گیج کننده است که ما در این موقعیت هستیم. بیایید از داشتن طالبان به عنوان حریفی که می خواهیم او را بکشیم ، با اتکا به امنیت و هماهنگی برای اطمینان از آرامش همه چیز ، پیش برویم. این یک وضعیت پیچیده است که درک آن غیرممکن است اگر شما آنجا نباشید و در نجات جان ده ها هزار نفر بسیار مهم باشید.

کارکنان دیپلماتیک خستگی ناپذیری در آنجا هستند که شبانه روزی کار می کنند تا تأخیرها را برطرف کنند ، و مجوزهای لازم برای فرود را کار کنند تا مطمئن شوند همه چیز بدون مشکل پیش می رود.

آقای مولتون: در واقع ، یکی از موارد مهمی که ما از سفر خود آموختیم این است که گروه کاری به همه اولویت می دهد [special immigrant visa] نامزدها از خواسته های اعضای کنگره غرق شده اند. این را هرگز به ما نگفته اند ، اما این چیزی است که ما اکنون به همکاران خود می گوییم.

آیا با فرماندهان میدانی صحبت کرده اید که برای کمک به آمریکایی ها و متحدان افغان غیر کابل ما چه می توان کرد تا به فرودگاه برسند؟

آقای مایر: فرماندهان میدانی گزینه های زیادی را جمع آوری کرده اند. نمی خواهم وارد جزئیات شوم. اما آنچه در ارتباطات مهم است نحوه حرکت این نیروها در زمین و آسمان برای نجات شهروندان سرگردان آمریکایی است. و آنجا هستند با وجود آنچه سخنگوی کاخ سفید می خواهد بگوید ، شهروندان آمریکایی که مسدود شده اند. آنها برنامه های معتبری برای این کار تهیه کرده اند.

آقای مولتون: اما نکته دیگری که باید روی آن تأکید شود این است که در پایان روز ما وقت نداریم همه آنها را برداریم. به همین دلیل است که رابطه فعلی ما با طالبان بسیار مهم است.

آقای مایر: در این دروازه ها ، فقط به طرز باورنکردنی هرج و مرج ، فوق العاده دلخراش است – دیدن افرادی که چنین سطح ناامیدی ای دارند برای نجات دعا می کنند.

من فکر می کنم یک چیزی که مردم باید بدانند این است که هیچ سناریویی وجود ندارد که بتوان یک سرباز یا تفنگدار را آموزش داد تا شخصی را روی ویلچر سوار کند و به بیرون رانده کند زیرا معیارهای اسناد را ندارند. من فکر می کنم ما هر دو فوق العاده نگران هستیم.

آقای مولتون: این خارق العاده ترین چیزی است که در عمرم دیده ام. من هیچ وقت به اندازه آمریکایی هایی که شاهد سربازان و تفنگداران دریایی بودم به آمریکا بودن خود افتخار نکرده ام. آنها خود را در کشمکش های انسانی جهت می دهند.

آقای مایر: اما در این صورت آنها به کمک احتیاج خواهند داشت.

آقای مولتون: من هرگز با بیشتر مقامات دولتی – از تفنگداران دریایی شور تا مجرب ترین کارمندان وزارت خارجه – صحبت نکرده ام که کار خود را تا اشک توصیف می کنند.

اریک اشمیت گزارش مشارکت