همه گیری کافی است. برای برخی ، تنها بودن کار را دشوارتر کرده است.

ویروس کرونا ویروس کرونا تقریباً برای همه شدید بود.

اما کسانی که از طریق انزوا ، ترس و آشوب تنها شده اند می گویند با مجموعه ای از چالش ها روبرو شده اند – نه لزوماً شدیدتر یا کمتر از کسانی که به هم پیوند دارند بلکه متفاوت هستند. برخی از آنها که می گفتند از تنهایی قبل از همه گیری خوشحال هستند ، هنوز هم با آنچه در حمایت عاطفی و حتی تماس فیزیکی معمول ندارند ، دست و پنجه نرم می کنند.

گاگان باتناگار ، 35 ساله ، مشاور بالینی انکولوژی در لندن ، گفت: “برای چند ماه اول ، من فکر کردم ،” خوب است ، من می توانم روی خودم کار کنم “. “اما بعد فقط کشیده شد.” یک روز فهمیدم که سه ماه از لمس یک نفر گذشته است. “

با یک موضوع گسترده به اشتراک گذاشته شده در توییتر در ماه دسامبر ، آقای باتناگر طیف وسیعی از هشدارهای زنگ دار را آغاز کرد. هزاران پاسخی که وی دریافت کرده نشان می دهد افراد مجرد غالباً احساس می کنند که نیازهایشان نادیده گرفته می شود یا طرد می شوند و اغلب به دلیل ابراز احساس گناه احساس می کنند. وقتی دیگران می میرند کمی تنهایی چیست؟

وی گفت ، اگرچه هر کس سطح مجردی خود را برای مجرد بودن دارد – افراد زیادی وقت خود را تنها می گذرانند – کسانی که به صورت علنی و خصوصی به موضوع آقای باتناگر پاسخ دادند ، ناامید کننده های مشابهی را ابراز کردند ،

برخی ، به ویژه کسانی که تنها زندگی می کنند ، گفتند که با سیاست های قفل که باعث اختلال در اختلاط خانوارها می شود ، احساس رها شدن می کنند. آقای باتناگر گفت ، حتی وقتی سیاست های دولت به کسانی که تنها زندگی می کنند اجازه می دهد “حباب حمایت” با شخص دیگری تشکیل دهند ، همانطور که در انگلیس وجود دارد ، بیشتر دوستان نزدیک در حال شریک شدن با شرکا یا خانواده هستند و افراد مجرد را به طور منحصر به فردی منزوی می کنند.

وی گفت: ناتوانی در دیدار معمول افراد ، امید و هیجان را که می تواند آنها را از طریق نقاط خشن معمولی حفظ کند ، محروم می کند. (بسیاری گزارش می دهند که پیاده روی های دور از راه اجتماعی در سرما ، یکی از معدود راه های ایمن برای دیدار کوید پس از تطبیق آنلاین ، به شبکه سازی کمک نکرده است).

و در حالی که مردم رابطه جنسی را از دست می دادند ، مشکلات جدی دیگری برای لمس غیرجنسی وجود داشت: تماس روزانه ، نوازش روی نیمکت و آغوش – حتی پنجم های بالا – که در دوره فاصله اجتماعی قطع شده بود.

مارک فاین ، یک مربی 35 ساله و وکیل بهداشت روان در اورشلیم گفت: “بیشترین تماس جسمی من با یک صندوقدار بود که به من تغییر داد.” “من فکر نمی کنم متوجه شدم که چقدر نیاز دارم.”

آقای فاین گفت که متوسل شده است “برای اینکه احساس لمسی بکنم و دستم را به دیوار فشار دهم” یا با بالش دیگری بخوابد تا آغوش را شبیه سازی کند.

علم از نیاز به لمس انسان حمایت می کند: تیفانی فیلد ، مدیر انستیتوی تحقیقات لمسی دانشگاه میامی ، گفت تحقیقات نشان می دهد لمس به عنوان یک تثبیت کننده خلق بسیار مهم است.

وی گفت: “برای پیشرفت ، باید لمس داشته باشی.” “و اگر چنین چیزی ندارید ، دچار این حالت های اضطراب و افسردگی می شوید.”

لین مور ، کمدین نیویورکی و نویسنده “چگونه تنها بمانیموی گفت که عدم لمس رایج ترین شکایتی است که از افراد مجرد شنیده است. اما بیماری همه گیر همچنین تأثیر ذهنی قابل توجهی به خود گرفته و اضطراب و افسردگی موجود را تشدید کرده است. وی گفت: “شریک زندگی شما می تواند هنگامی که مغز شما شروع به چرخش می کند ، شما را آرام کند.”

خانم مور گفت ، برای برخی ، از دست دادن تقریبا یک سال در جستجوی شریک زندگی ، زمانی است که مردم فکر نمی کنند بتوانند از آن بگذرند. وی گفت ، این به ویژه برای کسانی که دچار یک افزایش بیولوژیکی برای بچه دار شدن هستند ، یک مشکل است.

خانم مور گفت: “هر برنامه ای برای خود داشته باشید ، فقط یک کلید جدی را ایجاد می کند.”

حتی کسانی که خود را کاملاً مستقل می دانند ، از دست دادن برخوردهای تصادفی یا احتمال کاهش هیجان غیرمنتظره را احساس کرده اند.

کریس هرندون ، 49 ساله ، در گرینویچ ، کانکتیکات ، گفت که او معمولاً مجرد بودن را قبول می کند ، اما همیشه تصور کرده است که در طول فعالیت های روزمره خود می تواند با یک شریک آینده ملاقات کند. این فرصت به او آرامش و امید داد ، که در طی همه گیری همه گیر شد.

وی گفت: “غیر از ماندن در خانه ، هیچ کاری برای انجام دادن وجود ندارد و من در خانه خود با کسی ملاقات نخواهم کرد.”

آقای فاین ، که تنها زندگی می کند ، گفت که او آموخته است “بسیار مقاوم تر از آن است که من فکر می کردم” ، اما در تمام مدت زمانی که تنها بود ، س awالات ناجور را می پرسید: چه تصمیماتی او را به آنجا هدایت کرد؟ چه کاری می توانست متفاوت انجام دهد؟ چه زمانی اوضاع تغییر خواهد کرد؟

وی گفت: اما تصدیق دشواری های او ، وی را وادار به اقدام كرد. او شروع به برقراری تماس های تلفنی منظم با دوستانی کرد که معمولاً با آنها صحبت نمی کرد. او در مهمانی های رقص مجازی شرکت می کند ، از طریق گپ ویدیویی تاریخ تعیین می کند و در محاصره اسرائیل با افرادی ملاقات می کند.

آقای فاین گفت ، هیچ یک از اینها کامل نیست و انجام آن توسط خود شما آسان نیست.

وی گفت: “تمام انرژی خودپایدار باید خود به خود تولید شود.” “هیچ کس دیگری آنجا نیست. در قلمرو جسمی ، کسی وجود ندارد که از نظر عاطفی ، جسمی یا روحی به او اعتماد کند. “

گریس راجرز ، مجرد ، 24 ساله ، در چارلستون ، کارولینای جنوبی ، گفت که دوستان در روابط گاهی به او می گفتند بدون اینکه در بچه ها و یک شریک زندگی حبس شود ، خوش شانس بود.

آنها تصور می کردند که او آزاد خواهد بود همه کتابهایی را که می خواهد بخواند ، اما او مقاومت کرد ، حداقل آنها افرادی داشتند که به طور منظم با آنها صحبت کنند.

خانم راجرز گفت: “این برای همه مکنده است.” “این به روش های مختلف می مکد ، اما برای همه می مکد و نیازی به حداقل رساندن آن نیست.”