چگونه یک بازی مرگبار قدرت امیدهای دموکراتیک میانمار را در هم شکست

این چرخه طی چند سال آینده تکرار شد ، زمانی که چندین ناآرامی آهسته سوز در میانمار سوخت.

آقای کانلی با اشاره به کارزار خونین در راخین ، منطقه ای که مدتهاست مشکل دارد ، گفت: “در واقع ، این کار بسیار سخت تر از ارتش بود.” “ارتش آتش بس را اعلام کرد و آنگ سان سوچی مجبور شد با اعلام انتخابات در ایالت راخین نقش خود را ایفا کند. او از این کار امتناع ورزید ، و به همین دلیل آتش بس بی نتیجه ماند. “

آقای پالیوال با اشاره به زمان حضورش در زمین در راخین در طی جنگهای سنگین گفت: این قسمتها حس جنگ قدرت را با مبالغ صفر ، حتی کشنده ، “ایجاد شرایط برای یک شورش محافظه کارانه” در میان افسران نظامی ، تعمیق بخشید.

مبارزه ای بی خون اما نه کمتر شدید در پایتخت رخ داد. در ژانویه سال 2020 ، خانم آنگ سان سوچی ، ظاهراً امیدوار بود که بتواند جانشین متحدان بین المللی شود که با دفاع از ارتش از دست داده بود ، شی جین پینگ ، رهبر چین را در یک سفر دولتی پذیرفت.

اما رهبران نظامی میانمار به طور گسترده ای چین را دشمن بدانید که از شورش های کشورشان حمایت می کند. اعتقاد بر این است که حکومت نظامی تا حدی قدرت را به عنوان شرطی برای شکست قدرت چین در این کشور تحویل داده است ، امیدوار است که خانم آنگ سان سوچی از حمایت غرب برخوردار شود. در عوض ، او آقای شی را وادار به راهپیمایی در اطراف پایتخت کرد.

دو ماه بعد ، خانم آنگ سان سوچی آزمایش کرد عبور اصلاحات قانون اساسی که به تدریج سهم ارتش در پارلمان را از 25 درصد به 5 درصد کاهش می دهد. گرچه شکست خورد ، اما این یک ضربه سیاسی بود که از راه بینی یک موسسه با قدرت شلیک واقعی در ازای آن صورت گرفت.

حزب وی در انتخابات نوامبر با یک ضربه پیروز شد و سهم حزب نیابتی ارتش را بیشتر کاهش داد. ژنرال مین اونگ هلینگ قرار بود اواخر امسال بازنشسته شود. از نظر ژنرال ها ، ممکن است مانند یک پنجره بسته شود.