گفت #MeToo. او اکنون در دادگاه چین محاکمه می شود.

بیش از دو سال پیش ، او کیانگ ، روزنامه نگار سابق در چین ، به اتهام خشونت جنسی علیه یک خبرنگار برجسته بیرون آمد. داستان او به طور گسترده در اینترنت پخش شده و به قدرت بخشیدن به جنبش پر رونق #MeToo چین کمک می کند.

اکنون خانم او ، 32 ساله ، به خاطر آن مجازات شده است. دادگاه چین این هفته با انتشار اتهامات خود ، قانون نقض افترا را نقض کرد.

او و یکی از دوستانش ، زو سی کونگ ، که به او کمک کرد داستان خود را به صورت آنلاین پخش کند ، به پرداخت بیش از 1800 دلار هزینه حقوقی و خسارت به مردی که خانم وی به حمله متهم کرد ، دنگ فی ، روزنامه نگار یک مجله چینی ، محکوم شدند. آقای دنگ این ادعاها را رد کرد.

خانم هی که از نام کوچک بلیندا نیز استفاده می کند ، در مصاحبه ای گفت: “قانون چین برای پاسخ به #MeToo نیاز به اقدامات بیشتری دارد.” “این فقط آغاز و دور از حد کافی است.”

خانم هایز آزمونی از نزدیک در مورد تحمل دولت چین در برابر جنبش کوچک اما شدید #MeToo این کشور است. حکم دادگاه در شرق شهر هانگژو چالش های پیش روی زنان در چین را نشان می دهد ، که با آزار و اذیت جنسی و حمله به مردان برجسته روبرو هستند.

#MeToo علی رغم محدودیت های شدید حزب کمونیست حاکم بر فعالیت و مخالفت و کنترل شدید اینترنت ، طی سالهای اخیر محبوبیت زیادی در چین پیدا کرده است. تعدادی از مردان برجسته در شرکت های چینی ، م institutionsسسات مذهبی و دانشگاه ها پس از درخواست زنان برای آزار و اذیت و آزار مجبور به استعفا شده اند.

اما موانع زیادی همچنان باقی مانده است. در چین ، تجاوز جنسی و آزار و اذیت جنسی اغلب تابو تلقی می شود. مقامات معمولاً زنان را از طرح شکایت منصرف می کنند. در سال های اخیر ، مردانی که به آزار و اذیت متهم شده اند ، از متهمان خود به دلیل افترا شکایت کرده اند ، منتقدان می گویند این تلاشی برای ترساندن و ساکت کردن آنها بوده است.

در مقاله ای که آقای زو آن را در حساب شبکه های اجتماعی خود به صورت آنلاین در چین منتشر کرد ، خانم وی درباره زمان خود در سال 2009 به عنوان کارآموز 21 ساله در مجله چینی Phoenix Weekly نوشت ، جایی که آقای دنگ روزنامه نگار اصلی بود. وی گفت که آقای دنگ او را به اتاق هتل دعوت کرد تا در مورد داستان گفتگو کند ، سپس به زور او را بوسید و لمس کرد.

پس از انتشار مقاله ، آقای دان از خانم او و آقای زو به دلیل افترا شکایت کرد.

دادگاه هانگژو جانب آقای دنگ را گرفت و گفت که وی و آقای زو شواهد کافی در مورد حمله ادعایی ارائه نکرده اند. دادگاه گفت: “آنچه آنها توصیف كردند هیچ مدرک واقعی و هیچ مبنای قانونی ندارد.”

خانم او و آقای زو گفتند که از این تصمیم تجدید نظر خواهی می کنند.

آقای دنگ به درخواستی برای اظهار نظر پاسخ نداد. او درباره خانم نوشت: “من هرگز چنین کار بد و احمقانه ای نکرده ام.” پست در شبکه های اجتماعی. او گفت که به خاطر نمی آورد با او ملاقات کرده باشد.

آقای زو گفت که قانون چین باید بیشتر پاسخگوی زنانی باشد که ادعای حمله و آزار را مطرح می کنند.

وی در WeChat ، یک برنامه محبوب رسانه های اجتماعی نوشت: “به امید اینکه موضوعی به سادگی ناپدید شود و به دنیای قدیم بازگردد ، ناآگاهانه و چشمگیر است.” “تا پایان ، من مسئولیت انتشار مقاله در مورد He Qiang را بر عهده خواهم گرفت.”

برای فعالانی که به دنبال حمایت از حقوق زنان و مخالفت با فرهنگ مردسالار چین بودند ، این تصمیم ناموفق بود.

فنگ یوان ، بنیانگذار یک گروه غیرانتفاعی برای حقوق زنان در پکن ، گفت که دادگاه “وجود آزار و اذیت جنسی را کاملاً انکار کرد”.

خانم فنگ گفت: “بسیاری از مردم در برابر آزار و اذیت جنسی احساس ناتوانی بیشتری می کنند.”

با وجود تلاش های دولت برای مهار فعالیت ها ، جنبش #MeToo در چین موفقیت هایی کسب کرده است و همچنان از حمایت زنان در همه اقشار برخوردار است.

ماه گذشته دادگاهی در پکن پرونده ژو شیاوشوانگ ، کارآموز سابق تلویزیون دولتی چین را که شخصیت برجسته تلویزیونی ژو جون را به تجاوز جنسی متهم کرد ، مورد رسیدگی قرار داد. (آقای ژو این ادعاها را تکذیب کرد.) دهها نفر در خارج از کشور جمع شدند ، برخی علامت هایی با هشتگ #MeToo در دست داشتند ، در حمایت از آنها ، در دادخواست های چین نادر است.

علی رغم تصمیم دادگاه ، وی گفت که به پرونده خود پافشاری خواهد کرد. وی گفت از اینكه پرونده وی بحث در مورد حقوق زنان در چین را برانگیخته است ، مورد تشویق قرار گرفته است.

وی گفت: “بدترین سناریو این است که اگر کسی درباره این موضوع بحث و توجه نکند و کسی جرات ایستادن را نداشته باشد.”

آلبی ژانگ در این تحقیق سهیم بود.